در دهه 1320 انجمن آثار ملي در شيراز ساخت بناي جديدي را براي آرامگاه سعدي در دستور کار قرار داد که طرح پيشنهادي مهندس محسن فروغي و مهندس علي صادق پذيرفته شد و فعاليت هاي اجرايي در تيرماه 1328 آغاز شد. طرح معماري اين مجموعه، از يک ايوان ستون دار بلند و يک رواق کشيده تشکيل شده است که به صورت يک «L» سازماندهي شده اند. در محل برخورد ايوان و رواق يک گنبد تعبيه شده که مقبره سعدي در آن قرار دارد و بر فراز آن گنبد، کاشي فيروزه فامي مي درخشد.

ايوان اصلي ستون دار که در امتداد مسير اصلي ورودي قرار دارد، مرتفع و با سقفي صاف است، در حالي که رواق مزبور، کوتاه تر و متشکل از شماري دهانه قوسي شکل است. همچنين آب قنات مخصوص سعدي، درون آبنماي موسوم به حوض ماهي در زيرزمين اين مجموعه جريان دارد. در طرح آرامگاه سعدي، عناصر معماري ايراني مانند ايوان و گنبد، با ظرافت تمام به زبان مدرن بيان شده اند. ترکيب ستون ها، فرم خالص گنبد با تک رنگ فيروزه يي و ترکيب آزاد فضاها از عواملي هستند که ماهيتي مدرن به اين ساختمان بخشيده اند. از سوي ديگر کاربرد کاشي و عناصري مانند گنبد و قوس، کيفيتي ايراني به مجموعه داده است.

 

 

منابع:

 wikipedia.org

marpiich.com